باغبانی

پدر و مادر باغبان زندگی و کودک گل و بذر است که وظیفه ی والدین نگهداری و مراقبت و پرورش بذرهای زندگی است. یک هسته ی زردآلو بالقوه، یک درخت زردآلو است که در شرایط مناسب کاشت و نگهداری جوانه می زند، حال این جوانه کامل است یا نه؟ کمی بزرگتر می شود و برگ می دهد و ریشه می دواند و دوتا زردآلو می دهد حال چی؟ کامل است یا نه؟ بزرگتر می شود و شاخ و برگ می دهد و ده کیلو زردآلو می دهد، کامل شده یا نه؟ تنیده تر می شود و درختی تنومند می شود و صد کیلو بار می دهد، حال چه کامل شده یا نه؟ هر مرحله از بذر گرفته تا جوانه و نهال و درخت کامل، هر کدام در جای خودشان، کامل هستند فقط تفاوت در میزان رشد و نموشان است. طبق این نظریه بچه ها نیز کامل هستند، منتهی بالقوه هستند و تفاوت های فردی آن ها به میزان رشد و نموشان است.

والدین باید شاد باشند تا کودکانی متعادل پرورش دهند. ضمیر یا ناخودآگاه ما انبار احساسات ناخوشایند کودکی است. سه سال اول زندگی کودک از این نظر بسیار اهمیت دارد که دوران شکل گیری ناخودآگاه است. همه ی پدیده ها، رفتارها، واکنش ها و صحنه ها همراه با احساس ناشی از آن ها در ناخودآگاه ضبط می شود و در بزرگسالی با تکرار آن اتفاق یا پدیده، ضبط شده ی دوران کودکی همراه با احساسش تداعی می شود. در حال حاضر این ما نیستیم که تصمیم می گیریم چگونه رفتار کنیم و زندگی کنیم بلکه ضمیرناخودآگاه ما است که دیکته می کند چگونه زندگی کنیم.

ضمیر ناخودآگاه چگونه شکل می گیرد؟ بچه ها همیشه در حال بازی هستند و در این حالت دچار احساساتی می شوند و براساس این احساسات یک باور پیدا می کنند که این دنیا امن است یا ناامن؟ من دوست داشتنی هستم یا نه؟ باارزش هستم یا بی ارزشم؟ این باور مجدد باعث ساخته شدن ناخودآگاه می شود و ناخودآگاه جدید باور جدیدتر و باور، فکر را می سازد و فکر منجر به عمل می شود و ما در این چرخه تا آخر عمر گرفتار خواهیم بود. چون ما بر پایه ی ضمیر ناخودآگاه و با عینک او به دنیا نگاه می کنیم.

بچه ها عقل ندارند که قدرت تفکر منطقی داشته باشند. اما احساساتشان کامل و خیلی قوی است. بسیار خودمحور هستند یعنی هراتفاقی می افتد خود را مسبب آن می دانند. اگر مادر غمگین است، کودک خود را مسبب غم مادر می داند. نسل امروز مادران، نسل خوشحالی نیستند و با این حال و دید کودک بزرگ می کنند و پرورش می دهند.

نقطه ی امنیت و درک و تصور و احساس و فکر همه در ذهن صورت می گیرند ولی رفتار در بیرون از ذهن ما است و عینیت دارد.

                     نقطه نگاه  --- درک --- تصور از خود --- احساس --- فکر --- رفتار

علت اصلی ناراحتی های ما ورود اطلاعات منفی به سیستم بالا است. باور مادر امروزی این است که: من بدم، دوست داشتنی نیستم و برپایه ی این نگاه رفتار می کنند. امروزه دوست داشتن و دوست داشته شدن را بلد نیستیم. پس باید از ابتدای راه یعنی نگاه را درست کنیم تا همه چیز درست شود؛ اصلاً هم دست نیافتنی نیست.

انسان های با تفکر مثبت با داشته هایشان و انسان های با تفکر منفی با نداشته هایشان زندگی می کنند. شما نیز به خودتان پاسخ دهید که با کدام تفکر زندگی می کنید؟ چه قدر از وجود فرزندتان لذت می برید و چه قدر به عیب ها و نواقص او توجه می کنید؟ چه قدر از صورت خود راضی هستید؟داشته ها و نداشته هایتان را لیست کنید. دنیا پر از خانه های بزرگ است و من، یک خانه دارم، حال با کدام زندگی می کنم؟ با خانه ی خودم یا با تمام خانه های نداشته ی بزرگ دنیا؟.

انسان های با تفکر مثبت از وقایع و رویدادها تفسیر مثبت می کنند اما انسان های با تفکر منفی از وقایع و رویدادها تفسیر منفی می کنند. نظام هستی طبق قانون، دقیق عمل می کند و مرتب با ما در ارتباط است و به ما پیام می دهد پس باید از وقایع تفسیر مثبت کنیم و به پیام پیشامدها توجه کنیم.

انسان های با تفکر مثبت، ریشه یاب هستند و می پرسند: چرا. انسان های با تفکر منفی مقصریاب هستند و می پرسند: چه کسی.

کلام انسان های با تفکر مثبت، چه درونی (باخود) و چه بیرونی (با دیگران)، امیدوارکننده و مثبت و همراه با تأیید و تمجید است و کلام انسان های با تفکر منفی، ناامیدی و یأس و نمی ذارن و نمیشه است.

آرام آرام ورودی های ذهن را مثبت کنیم و مثبت بیاندیشیم. دراین مدت سعی کنید از وسایل ارتباط جمعی استفاده نکنید مثل روزنامه و ماهواره و سریال ها و وایبر و غیره. مگر این که تماشا یا شنیدن هنر، زیبایی و شادی باشد. به دیگر اعضای خانواده هم کار نداشته باشید شما خودتان نگاه نکنید.

هیچ کس را، حتی خودتان را هم به خاطر اشتباهش سرزنش نکنید. هرکاری خواستید برای سرزنش دیگران کنید نگه ددارید بعد از اتمام این دو هفته.

در این مدت نه غیبت کنید و نه غیبت بشنوید.

به ذهن مرخصی بدهید. تأیید می کنم که این تمرینات را سعی کنید انجام دهید و در صورت فراموشی یا انجام ندادن به هر دلیل خود را سرزنش نکنید.

مربی و والدین قائم مقام پروردگار هستند. تربیت و پرورش، وظیفه ی والدین است. رب و پرورش ریشه ی نام های الهی هستند. در پرورش، استعدادهای نهفته ی کودک باید شکوفا شوند. استعدادها باید تبدیل به مهارت شوند تا شکوفا شوند. برای این منظور باید محیط زندگی کودک غنی باشد. محیط غنی باعث شکوفایی استعدادهای بچه ها می شود. محیط غنی یعنی امکانات لازم برای رشد و شکوفایی کودک. و امکانات در نظر ما یعنی آسایش نه رفاه. منظور از امکانات، تجملات نیست بلکه منظور فضای غنی از لحاظ بازی و تجربه است. عامل دوم در محیط غنی، فضای گرم معنوی و عاطفی است برای بزرگ شدن حجم زندگی. برای زندگی متعادل، گرمای معنوی و عاطفی لازم است. متأسفانه در بعضی از خانواده ها ارتباطات گرم نیست و درجه حرارت عاطفی کم است.

منبع: سایت کودک متعادل 

http://koodakbazendegi.ir/