فصل اول
فصل اول جمعه 17 مرداد
کلاس درس مادری
فصل اول: زورگویی و برچسب منفی زدن به بچه ای که قوانین دنیا رو نمیداند اشتباه است!
ما مدتهاست در زمین زندگی کرده ایم و زمینی شدیم. از به دنیا آمدنمان تا لحظه ای که در آن به سر میبریم هر کدام نقشی بر لوح زندگی زده ایم و خود را به رنگی آغشته کرده ایم.
اما در این دنیای بزرگ هر روز و هر شب مسافرهای کوچکی قدم به عرصه زندگی میگذارند. وقتی در آغوششان میگیریم لذت میبریم چون بوی دنیایی غیرزمینی را از آنها استشمام میکنیم. اما همین که شروع به شناخت دنیای ما میکنند فراموش میکنیم این فرشته های کوچک اصلا هیچ تصوری از دنیای ما ندارند!
هیچ قانونی را نمیدانند!
هیچ کدام از اصول رفتاری ما بزرگترها در مورد این موجودات نرم و نازک صدق نمیکند!
یک سال که میگذرد مسافر کوچک قصه ما به راه میفتد. کم کم میدود. و شاید دیگر نتوان به راحتی او را نشاند. شوق شناخت و تکامل او را وادار به فعالیت میکند. ولی دقیقا در همین لحظات حساس، آدم بزرگ هایی وارد قصه زندگی مسافر کوچک میشوند که خواسته یا ناخواسته به او آسیب میزنند.
و چقدر این قصه رنج آور میشود وقتی با مقایسه کردن بچه ای که آرامتر است سعی در تخریب بچه دیگر میکنند.
وقتی یک مادر را تحت فشار قرار میدهند که چرا بچه ات را کنترل نمیکنی؟!!
وقتی سعی میکنند به یک مادر القا کنند رفتار قاطع و جدی با یک مسافر تازه به دنیا آمده بکن تا او را از خطرات احتمالی حفظ کنی. محکم بگیرش و نشان بده از او عصبانی هستی یا مرتب به دنبالش بدو تا یک وقت زمین نخورد!
اما یک سوال: اگر مسافر زمین نخورد، اگر بازی و بدو بدو نکند، اگر در بازی با همسالانش به طرف آنها ندود که محکم بگیردشان، اگر پرت نکند و پرت نشود از کجا قوانین دنیا را لمس کند؟
یادگیری که با اخم و عصبانیت مادر به بچه منتقل شود تاثیرگذارتر است یا یادگیری که با لمس و درک حقایق و با کنترل نامحسوس مادر همراه باشد؟
چرا همه اینها را در حرفها و کتابها میگذاریم و در رفتار با بچه ها فقط به فکر احساسات و افکار خودمان هستیم؟
چرا وقتی بچه ای که هنوز در حد تکلم کردن هم با دنیای ما آشنا نیست تلاش میکند اسباب بازی خود را حفظ کند سریع برچسب خسیس بودن به او میزنیم؟
چرا وقتی بچه ای به هر دلیلی دیگری را میزند یا هل میدهد سریع برچسب وحشی بودن و لجبازی کردن به او میزنیم؟
چرا وقتی بچه دیگری را نوازش میکنیم و در خواست محبت از بچه ای میبینیم برچسب حسود بودن به او میزنیم؟
چرا افکار و رفتار زشت رایج در دنیای خودمان را بر سر این مسافران بیگناه میکوبیم؟
کاش قبل از بچه ها، خودمان کمی آرام و قرار بگیریم
کلاس درسی برای خودمان بگذاریم و قبل از اینکه رفتار نادرستی بکنیم به تربیت خودمان بپردازیم!
ممنون
باشه حتما
